Perfect Mask ~4

Ich znajomość była już spieprzona, Yeun oczekiwała cudu i liczyła na jakiś kompromis, niestety nic takiego się nie wydarzało. Oboje patrzyli na siebie spode łba, a gdy któreś z nich podpadło odgrywali się jak tylko mogli. Prawdę mówiąc, w zespole dziewczyna nie miała żadnego sprzymierzeńca... Lider był tak srogi i bez uczuć, że czasem nawet nauczycieli ignorował, natomiast raper- współlokator Amari bawił się w najlepsze na czyimś nieszczęściu.

3 miesiące później....

Minęły 3 miesiące- czas, w którym musieli się ukrywać, morderczo ćwiczyć, trzymać formę oraz mieć dobre stosunki z innymi zespołami. To oni wspierali ich i za każdym razem dawali cenne rady. Yeung schudła aż 6 kilogramów, przez co wyglądała jak kościotrup. Sytuacja z niebieskowłosym się dziwnie uspokoiła, już nie obrażali siebie tak jak wcześniej, teraz były to tylko przyjacielskie docinki. Ostatnim zadaniem jakie mieli wykonać przed występem to zaskoczyć menadżera i przygotować coś poza programem. Otrzymali dokładnie tydzień wolnego, udostępniono im do tego dwie małe salki do ćwiczeń. Grupa numer 1, czyli Joe i Seung ćwiczyli ile wlazło, wtedy coś zaiskrzyło, ale tylko po jednej stronie.  Wtedy do wszystko zaczęło się sypać.

Ich dwójka umówiła się razem na bubble tea, by trochę odpocząć. Dziewczyna szła sama, gdzyż mieli spotkać się na miejscu. To co wtedy zauważyła totalnie ją zszokowało

 Idąc ulicą spostrzegła, znajomą jej blond czuprynę, a właściwie, teraz kosmyki włosów dziewczyny barwiły się w jaskrawy róż, przez co nie sposób było ominąć takiej osoby. Przeniosła wzrok na jej towarzysza. „Joe...”-wyszeptała sama do siebie. Nie mogła uwierzyć, że jej przyjaciółka się z nim spotykała. Yeun momentalnie schowała się za kolumną w cieniu, bacznie obserwując całe wydarzenie. Para chwilę pogadała po czym pożegnała się dość namiętnym pocałunkiem, co utkwiło Seung w przekonaniu iż ktoś już skradł serce niebieskowłosego...

Dziewczyna zawróciła momentalnie do domu nie zwracając uwagi na to, iż wystawi kolegę. Biegła do domu tak, że przy drzwiach o mały włos nie zemdlała.

-Wszystko dobrze ? - zapytał Chui

Neu wyrwała się z uścisku rapera i przytaknęła cicho, wchodząc pierwsza do domu. Usiadła powoli na miękkim posłaniu, do występu przed publicznością pozostało niecałe 3 tygodnie, do tego czasu nie potrafiłaby spojrzeć chłopakowi w oczy. Postanowiła wszystko wyjaśnić menadżerowi i odejść...

Wypadła z mieszkania jak strzała i łamiąc zakaz pojawiania się w miejskiej komunikacji, złapała autobus. Po kilkunastu minutach była na miejscu. Ochroniarz jak zawsze ją rozpoznał i wpuścił do środka.
-Menadżer u siebie ?
-Tak, ale..- kobieta nie zdążyła dokończyć, a dziewczyna znikła za wrotami gabinetu .
 Ku jej zaskoczeniu ujrzała osobę, którą potrąciła dawno temu na ulicy...
 -Jest menadżer ? - zapytała mając nadzieję, że ta jej nie pozna.
 -Wyszedł po coś... Ale siadaj!
 Blondynka oparła ręce o biurko i bacznie przypatrywała się Seung.
-Czekaj.. ja cię skądś znam !
Wyższa podeszła do Yeun i odgarnęła jej kosmyki..  
-To ty mnie potrąciłaś na ulicy, tamtego dnia ! - wykrzyknęła- A teraz śmiesz udawać chłopaka ! Wiesz, że jak ktoś się o tym dowie to mój ojciec straci posadę ! Zniszczę cię, a nikt nawet nie zauważy, że zniknęłaś !   
 -Spadaj !- krótkowłosa sprawnie odepchnęła postać i wybiegła z pomieszczenia.
Gdy znalazła się już w bezpiecznej odległości, nałożyła na głowę kaptur i przyspieszając kroku kierując się w stronę dormu. W pewnym momencie ktoś złapał ją za nadgarstek..
  

 Średnio wyszło, moim zdaniem. Krótki... 
To co mam dziś do przekazania to, to, że pewna osoba swoim komentarzem uświadomiła mi, że całe to opowiadanie będzie jedną wielką chałą, ale dokończę je, dla was czytelników.. Mam ochotę odejść z bloga. Powinnam zwolnić miejsce dla bardziej utalentowanych osób, ale pomyślę jeszcze nad tym..
Fanpage został całkowicie usunięty !
Pozdrawiam !