Perfect mask . ~1

Zwykła rzeczywistość, witająca rudowłosą dziewczynę każdego ranka. Ale czy na pewno ? 

Obudził ją huk, gwałtownie podniosła się z miękkiego materaca, zrzuciła z siebie pościel i podeszła do okna. Otworzyła je lekko. Otulił ją chłodny powiew wiatru oraz śnieżka, którą dostała w brzuch. Po jej ciele przeszły dreszcze, nienawidziła zimy. Wychyliła się przez otwór i zobaczyła blond czuprynę. Przyjaciółka pomachała do niej, po czym znów rzuciła czymś, Yeun wzięła do ręki pognieciony kawałek papieru, widocznie ogłoszenie wyrwane z jakieś gazety. Przeczytała je szybko, zbiegła na dół i wpuściła Isabell do środka. Tamta weszła szybko do środka, zdjęła z siebie puchową kurtkę, oraz botki i usiadła na skórzanej kanapie w salonie. Jak zawsze miała lekko rozpuszczone włosy, na ramionach zwisał jej wełniany, granatowy sweterek, a na nogach obcisłe jeansy, które podkreślały jej sylwetkę. Neu mimowolnie się uśmiechnęła i przysiadła na brzegu fotela.

-Musisz iść na te przesłuchanie-zaczęła koleżanka.

Yeun wytrzeszczyła oczy i jeszcze raz przeczytała z niedowierzaniem ogłoszenie. U nich w Busan, nigdy się nic nie działo. To wydarzenie było wyjątkowe, że tacy bogacze, chcą przebywać w takim mieście jak to.

-Ale przecież....-zaczęła

-Nie ma żadnego ale-powiedziała.- Ubieraj się, zaraz zaczynam trening-wypaliła

Rudowłosa niechętnie podniosła się z fotela i skierowała na górę. Założyła wcześniej przygotowane ubrania.Włosy związała w kucyk, a na twarzy zostawiła delikatny makijaż. W kuchni zjadła tylko tosta i razem z Bellą wyszła na zewnątrz. Było tak chłodno, że dziewczyna miała ochotę wrócić do ciepłego mieszkania. Obie skierowały się do szkoły, wypożyczyły jedną z sal, by Yeun mogła potrenować.  Zaczęły od tradycyjnej rozgrzewki, potem taniec, a na koniec śpiew, przygotowały wszystko na perfect. Z budynku wyszły około 15 i od razu musiały kierować się do miejsca, wskazanego na świstku. Dotarły tam po około 10 minutach marszu. W środku był multum ludzi, nastolatkowie siedzieli na krzesłach, podłodze, nawet parapetach. Po korytarzu chodziły tylko dwie panie z jakimiś listami i co chwila kogoś wywoływały. Neu ogarnęło przerażenie,  podpisała papiery, które podała jej jedna z sekretarek. Usiadły na wolnym parapecie, dziewczyna w myślach powtarzała słowa piosenki oraz układ taneczny, który miała przedstawić. Poczuła rękę swej przyjaciółki na ramieniu. 
-Teraz ty.- wyszeptała jej prosto do ucha
Yeun zeskoczyła zwinnie z parapetu, wypuściła powietrze z płuc i szybkim krokiem ruszyła ku otwartym drzwiom. Weszła po schodkach na scenę, objęła wzrokiem 3 jury i uśmiechnęła się.   
- Witamy ! - powiedział mężczyzna w czarnym garniturze i przylizanych, czarnych włosach-Powiedz nam coś o sobie, jak się nazywasz, czym się interesujesz i co nam przedstawisz.
W sali zapadła grobowa cisza, wydawało się, że słychać tylko bicie serca dziewczyny, które mało nie wyskoczyło jej z piersi. Przełknęła ślinę i zaczęła mówić.
-Dzień dobry. Nazywam się Lee Yeun i mam 18 lat. Uwielbiam tańczyć oraz śpiewać. Od dziecka moja babcia uczyła mnie gry na pianinie, dzięki czemu potrafię już grać perfekcyjnie. Potrafię biegle posługiwać się językiem japońskim, angielskim oraz chińskim.  Pokaże państwu układ taneczny do piosenki Miss A- I don't need a men. A także zaśpiewam piosenkę BoA-only one.-powiedziała, po czym wręczyła płytę kobietce stojącej przy scenie z magnetofonem.  
Muzyka rozbrzmiała i wypełniła całe wnętrze sali. Ciepły głos Neu, objął ludzi słuchających piosenki, którą aktualnie śpiewała. Pomimo, nóg, które miękły z każdą zwrotką, starał się nie ukazywać tego, jak bardzo zjada ją trema. Melodia ucichła, dziewczyna ukłoniła się i zdjęła swą marynarkę, pozostała tylko w czarnych leginsach. Wczuła się w rytm muzyki, wydobywającej się z głośników i przezwyciężyła swój strach, w połowie piosenki, jeden z mężczyzn, ten który mówił na początku wstał z swego krzesła i przeniósł wzrok na zdezorientowaną dziewczynę.
-Stop !-wykrzyknął-Dziękuję za twój występ-powiedział, po czym znów usiadł
Yeun, pozbierała swe rzeczy i wyszła z sali. 
- I jak ?!-za rękę złapała ją Isabell i podniecona pytała o wynik.
-Wygonili mnie w połowie piosenki, nie wybiorą mnie-odparła 
Wybiegła z budynku i usiadła na marmurowych schodach, prowadzących do szklanych drzwi. Otarła łzy i spojrzała w dal. Dzięki przyjaciółce, zrozumiała, że jej talent może być cenny i mogła to być jej życiowa szansa...
Poczuła ciepłą dłoń, obejrzała się i zobaczyła Isabell, usiadła tuż obok niej.
-Nie martw się, na pewno będzie jeszcze nie jeden kasting. Może miałaś za duży zdolności by trafić do SM ?  
-Co jeśli mój taniec, nie był wystarczająco dopracowany ? - dławiąc się łzami, wypowiedziała  owe słowa po czym z rozwianym szalem oraz rozpiętym płaszczykiem ruszyła przed siebie.

 I jak Wam się podoba ? Rozdział miał być dłuższy, ale wyszło jak wyszło :D
Wiem przedstawiłam główną bohaterkę, jako bardzo perfekcyjną, przepraszam ;____;
Ten rozdział dedykuję Alice, z okazji 15 urodzin. Jeszcze raz najlepszego ♥
 Wraz z 1 rozdziałem publikuję, też zakładkę 'Bohaterowie', byście sobie mogli ich lepiej wyobrazić ^^
Chciałam zaprosić Was do głosowania w sondzie po lewej stronie ;)
Przypominam także, że możecie zadawać mi pytania ----> klik !
To do następnej soboty !