Chapter one~

   Zbiegła pośpiesznie po schodkach i ostatni raz spojrzała na puste mieszkanko. To tutaj budowały się jej wszystkie wspomnienia, te wesołe jak i te smutne. Jak to się stało, że została sama ? Więc musimy cofnąć się o 4 lata wstecz..

   Jej matka była głucho-niema, przez co nie mogła pracować, jedynie jej ojciec utrzymywał ich rodzinę przy życiu. Jednak życie za granicą sprawiło, że poznał nową osobę. Pozostawił wszystkich tu w małym miasteczku, znajdującym się na południu Korei. Mimo tego, iż owa miejscowość, była mała, przewijało się tu wielu rybaków i turystów, którzy mogli tu bez przeszkód wypłynąć w wody, otaczające półwysep... Po stracie męża pani Lee, popadła w wielkie kłopoty finansowe. Rozpaczliwie poszukiwała pracy, jednak los nie sprzyjał ku jej szczęściu. Gdy nadeszła zima jej siostra zmarła z powodu, wycieńczenia i głodu. Soo Min pozostała sama z chorą matką jednak, będąc w wieku 15 lat, nie rozumiała jak trudna sytuacja nadeszła... Kobieta postanowiła sprzedać ich cały dobytek i przeprowadzić się do swej matki. Tam życie także, nie należało do najłatwiejszych. Po kilku miesiącach męki matka Min popełniła samobójstwo... Uważała, że to rozwiąże kłopoty i skróci jej cierpienia. Na początku wydawałoby się, że patrzyła tylko na siebie, chciała uniknąć jakichkolwiek kłopotów i wymazać się z pamięci bliskich. Udało jej się ? Od tamtego czasu, dziewczyna starała się jak mogła, pomagając babci w codziennych obowiązkach. Pracowała także w szklarni znajdującej się tuż, za szkołą do której uczęszczała. Tu też poznała jej bratnią duszę. Połączył ich wspólne zainteresowania, zdawałoby się, że nigdy się nie rozstaną. Jednak szczęście pękło jak bańka mydlana. Nadeszły kolejne czarne dni, jej babcia zmarła na białaczkę. Dziewczyna odtąd wychowywała się pod opieką domu dziecka, a dom, który odziedziczyła był w jej rękach..  Straciła wszystko co było cenne... 
      Soo szybko ocknęła się z zamyślenia i wyniosła swoje bagaże na ganek. Nowi właściciele mieli wprowadzić się dopiero za tydzień, jednak ona wolała już wcześniej opuścić dom. Zamknęła mieszkanie miedzianym kluczykiem, który następnie schowała do niedużej torby-listonoszki, koloru toffi- taki uwielbiała najbardziej. Przelotnie rzuciła okiem na okno, w którym niegdyś wisiały firanki koloru morskiego. Mimowolnie się uśmiechnęła, mimo tego iż, w środku jej dusza płakała. Nie chciała rozstawać się z rodzinnym miastem, jednak z drugiej strony bardzo pragnęła rozpocząć nowe, lepsze życie. Łza spłynęła po jej rumianym policzku, szybko ją otarła i uciekła wzrokiem ku nadjeżdżającej taksówce. Starszy kierowca pomógł jej zapakować walizki i razem wsiedli do dusznego pojazdu. Mężczyzna starał się podtrzymywać rozmowę, jednak dziewczyna wolała pożegnać się ze znajomymi jej widokami..
-To tutaj..- taksówkarz wyrwał ją z zamyślenia.
-Ile płacę ? -zapytała pośpiesznie.

-Płaci pani 5 248,42 wona (około 15 złotych).
Dziewczyna odliczyła należną sumę po czym wysiadła z samochodu i udała się w kierunku kas. Zakupiła bilet i skierowała się na peron 4. Usiadła na jednej z ławek i spojrzała na zegarek. Do przyjazdu pociąg pozostało pół godziny. Spokojnie odetchnęła i zaczęła wędrówkę wraz z ludźmi poruszającymi się w oddali. Lubiła obserwować przechodniów, czasem układała się z tego śmieszna historia...
-No SooMin przed tobą długa droga- szepnęła w duchu.
Na przejazd pociągiem wydała niewiele. Wiedziała jednak, że lot samolotem sporo ją będzie kosztować. Oczekiwanie nie stało się tak nużące jak myślała, wydawało jej się, że kolej przyjechała o wiele wcześniej. Z oporem wsiadła do jednego z wolnych przedziałów po chwili do pomieszczenia wszedł też pewien nie wysoki chłopak...

 Zapowiedź 2 rozdziału:

 Dum dum dum ! Oto pierwszy rozdział ! Jak się sprawiłam ? Mi już kolejny raz pod rząd podoba się to co napisałam.. dziwne o.o 

Boo. przepraszam, że nie czekałam na twoją odpowiedź, mam nadzieję, że nie przeszkadza ci to, że zainspirowałam się twoim pomysłem.. Jeśli nie to zapowiedź usunę ^^

 Zapraszam też do zajrzenia do zakładki z bohaterami ! :)

Pozdrawiam ^^